कविताः आमा

( १)
आमा तिम्रो नाङ्गो पाउ अनि चुहिने घर टाल्न
मनको आलो घाउ अनि कुहिने खर फाल्न
देशको माटोको सुगन्धमा रत्तिभर डर छैन
हिँड्ने बाटोको अनि जिन्दगीको कुनै भर छैन

(२)
हो आमा माया त हजुरकै लागेकै पनि त हो
न्यानो काखको स्पर्शसँग हराएकै पनि हो
तिम्रो माया भन्दा देशको कर्तव्य बढेको छ
आलो घाउ चहर्याउने पीडामा देश अडेको छ

(३)
कति कर्तव्यहरू भुलेसकेँ पनि होला नि आमा
कति निष्ठाहरू पोखिसकेँ पनि त होला आमा
गाउँघरका मार्मिक भाकाहरू बिर्सेको छैन
देशप्रेम र मातृभूमि मैले पनि त बिर्सेको छैन
(४)
मेरो दैनिकी भीर खोँच र खोलामा बित्दछ
रात मेरो बम बारुदको खेल गोलामा बित्दछ
आँखामा निदको सङ्केतमा पलपल तर्सन्छु
देशको निम्ति भयानक बम बनी बर्सन्छु
(५)
तिम्रा फुटेका हातमा मल्हम लगाउन आमा
चिरिएका मनको दर्दलाई हटाउन आमा
मेरा कर्तव्यका ठेलीलाई मन्छाउनु पर्ने छ
मडारिएको बादललाई पन्छाउनु पर्ने छ
(६)
हो आमा, बुबाको कर्तव्यका ठेलीहरूलाई
आशा भरोसाका अनेकौँ तरेलीहरूलाई
खोकी रक्तचापको औषधि खुवाएको छैन
किनकि मैले मेरो देश रुवाएको पनि छैन
(७)
मेरो उपस्थितिमा आउने रौनकतालाई
खुशीको बर्सातमा उमंगको बहारलाई
मेरा साथीसङ्गी आफन्तले माया मारिसके
मूलबाटो अनि दोबाटोमा मलाई छाडिसके
(८)
हो आमा म नितान्त एक्लो भैसकेको छु
पलपल एकान्तमा बसी रोइसकेको छु
मलाई पनि मेरो घर समाजको माया छ
तर मेरोभन्दा पनि मेरो देशको माया छ
(९)
आजकाल त त्यति आकाश खुलेको छैन
सानी छोरीको तोते बोलीमा भुलेको छैन
ताते ताते हिँडाईमा हात दिएको छैन
हो आमा उस्को यादमा पानी पिएको छैन
(१०)
चल्चलताले मन अवश्य भरिएको छ
कामुकताको बासनाले पनि छोएको छ
उनको यादमा पलपल थल्लिएको छु
तर देशको नक्सा कोर्न अल्झिएको छु
(११)
भीर पाखा मेला चौतारी अनि छहरामा
हातका ठेला अनि पसिनाको फोहोरामा
तिम्रो तस्वीर आँखामा नाचिरहन्छ आमा
दुःखभित्र कुटिल हाँसो हाँसिरहन्छ आमा
(१२)
शिशिरको ठिही र तुसारोसँगै खेल्दै छु
दुःख र आँशुका अस्त्रसँग पनि झेल्दै छु
माटोको सुगन्धसँग समाएको छु
आमा मातृभूमिसँग रमाएको छु
(१३)
आमा चोटको दुखाइको मल्हम बन्न सकिनँ
पाउका बिझेका काँडा मैले टिप्न सकिनँ
तर दुःख बीचको सुखी बहार बनेर आउनेछु
नेपाल आमाको मुहार फेरेर आउनेछु
(१४)
भुटेको मकैको सातुको सम्झना आउँछ आमा
मोही अनि मकैको पुवाको सम्झन्छु आमा
न्यानो स्पर्शले गाला मुसारेको सम्झन्छु आमा
जाडोमा काम्दै दिएको बर्को सम्झन्छु आमा
(१५)
कयौं आवश्यकताको चाङलाई थातिमा राख्दै
कर्तव्यको ठेलीलाई टाँसेर छातिमा राख्दै
आमा तिम्रो सामु उपस्थित हुन दौडिन सकिनँ
आमा नेपाल आमाको आँशुमा पौडिन सकिनँ